Op naar EK Age-groupers München 2022

Oud maar nog niet versleten, die Rik

In 2019 passeerde ik de kaap van zestig jaar. Dat triatlonjaar viel als 60-plusser best mee. Helaas, in coronajaar 2020 vond ik de moed en goesting niet om aan wedstrijden deel te nemen, zelfs trainen lukte nauwelijks. Zou ik misschien beter stoppen met triatlon ?

Neen. Krakende wagens lopen het langst, zegt een wijs spreekwoord. Dus in de paasvakantie van 2021 besloot ik om toch opnieuw rustig te starten met trainen. Ik zocht in de triatlonkalender naar enkele ⅛ ste wedstrijden op een vlak parcours. Zwaar genoeg voor een oldie !

⅛ Maastriatlon Kinrooi 04.07.2021

Voor mij werd het voor het eerst een start vanaf een ponton midden op een plas. Prachtige omgeving. Dat het zwemmen niet recht op recht en eerder aan een walrustempo verliep, was bijzaak. Ik zat terug als deelnemer in een sprinttriatlon, dat was het voornaamste! 

Bij het uitlopen van de wisselzone sprong Steven net voor mij op zijn fiets. Wij hebben het hele fietstraject samen gereden, goed afgewisseld en dat gaf een mooie gemiddelde snelheid: 32 km/uur. Niet slecht, geef toe, want wij zijn samen meer dan 110 jaar! 

5 km lopen was er daarna te veel aan. We probeerden om ter ergst te strompelen. Maar we hebben allebei het einde gehaald. Zeker ook dankzij de vele aanmoedigingen van het enthousiaste ZLTC-volkje.

Sprinttriatlon Lommel 08.08.2021

In Lommel hield ik een watergevecht met mijn zwembril. Om een onduidelijke reden wasemde mijn zwembril zo fel aan, dat ik enkele keren ter plaatse moest peddelen om mezelf te depanneren. Daardoor was mijn zwemstijl ook deze keer niet perfect. 

Non drafting, op mijn eentje verliep het fietsen vrij vlot. Jammer dat een kilometerslang jaagpad langs het kanaal mijn beenspieren veranderde in chocoslierten. Ik hield nog wat power over om te lopen. Deze keer moest ik niet strompelen, het Lommelse publiek kon genieten van mijn magistrale loopstijl. 

Belangrijkste item: mijn toekomstige schoondochter deed ook mee en ik kon een dikke halve minuut voor haar de meet halen ! Proficiat zeker ook voor de jeugdige ZLTC’ers Olivier, Jill en Tom: zij eindigden alle drie met grote voorsprong voor deze oude knar !

Sprinttriatlon Zuienkerke 22.08.2021

Geen ZLTC-zwemloop en ook geen gezellige barbecue voor Rik. Het kon niet, want ik had  al in het voorjaar ingeschreven voor een sprint in de polders van Zuienkerke, voorbij Brugge. Mijn vrouw en ik hadden voor deze wedstrijd zelfs 4 dagen afzondering geboekt in Damme.

Het werden zwoele dagen, behalve op zondag vanaf de start van de sprint. De regen gutste met bakken uit de lucht. Als je moet zwemmen is dat niet erg, dus stormden we een grote polderplas in om 750 m af te leggen. Dat ging zonder problemen deze keer.

Het parcours over talrijke kronkelende straatjes door de polders zag er de dag voordien nog heerlijk befietsbaar uit. Nu was het oppassen geblazen voor gladde stroken en wind- en regenvlagen deden je rillen op de fiets. Gelukkig klaarde de hemel op tijdens het lopen en na twee toertjes rond de grote plas passeerde ik de aankomst. Dan rap naar de auto en ons verblijf om op te warmen. Dit was de koudste triatlon uit mijn carrière.

1/8ste triatlon Balen 05.09.2021

Hoe presteer je in een sprinttriatlon na een week vloer leggen in je huis ?

Zwemmen: nagenoeg verdronken.

Fietsen: total loss na 12 km.

Wandelen: dit moest eigenlijk lopen zijn.

Sprinttriatlon Meer 19.09.2021

Voor mij de plezantste wedstrijd van dit seizoen. Ik had twee sportieve locals uit Godsheide overhaald om met mij mee te doen in Meer. Luc en Renaat. Ik was vast van plan om mijn huid duur te verkopen aan deze prille vijftigers. In mijn voordeel … ervaring en terreinkennis !

Na 500 m zwemmen op de E10-Put kwamen we ongeveer gelijktijdig uit het water. Ik maakte haast bij de wissel, zag beide jongelui nog sukkelen bij het uitrennen van de wisselzone en zat als eerste op mijn fiets. Na wat gepruts om mijn schoenen in de pedalen te duwen, kwam er een atleet voorbij die net iets sneller reed dan ik solo aankon. Ik pikte met moeite bij hem aan en kon zo 2 km wieltjeszuigen tegen 36 km/uur. Toen kwam er nog een andere kerel voorbij die nog iets sneller fietste. Mijn gezel zette zich in zijn wiel en ik deed mijn uiterste best om tegen 38 km/uur de bocht 1 km verderop te halen. Dat lukte. Dan liet ik de snelheidsduivels gaan. 

Terreinkennis dus. Ik wist dat mijn concurrenten uit Godsheide dit gat nooit meer zouden dichtrijden. En inderdaad, 24 km lang geen van beiden nog gezien.

In Meer moet je twee ronden van 2,5 km lopen, waarbij je bij start en aankomst een lang stuk heen en weer over dezelfde straat loopt. Zo kan je de andere atleten zien voorbijlopen.

Mijn lopen lukte deze keer vrij goed, ik had enkele keren geoefend. Bij het begin van mijn tweede ronde, zag ik dat Renaat op komst was. Het zou een nipte strijd worden. Luc was te ver achter, die kon mij niet meer inhalen. En zo geschiede. In de laatste 200 m schoof Renaat mij voorbij, ik eindigde op 12 seconden. Maar de 62-jarige Rik klopte de vijftiger Luc met ruime voorsprong. Ik kan in Godsheide nog steeds met opgeheven hoofd rondwandelen!

Verrassing van formaat

In de week na mijn deelname aan de wedstrijd in Zuienkerke kreeg ik een mail van de “AG Coordinator Belgian Triathlon”. Blijkbaar was de sprinttriatlon in Zuienkerke een selectiewedstrijd om kans te maken op deelname aan het EK voor Age-Groupers. Ik voldeed aan de selectienormen om in mijn leeftijdscategorie 60-64 jaar een slot op te nemen voor het EK in München in augustus 2022. Je moet nl. bij de eerste vijf van jouw leeftijdsgroep eindigen en ik werd in Zuienkerke derde. Fantastisch ! 

Ik beschouw dit als een bekroning van mijn bescheiden maar wel lange triatloncarrière en heb de triatlonbond bevestigd dat ik wil deelnemen. Staat intussen genoteerd bij de bond.

Als ik gezond en fit mag blijven, staat er volgend jaar dus een weekje Beieren gepland met een apotheose in het Olympiapark in München.